Vervolg van Den kluizenaar van de Chaussée-d’Antin (een voornaam oord van Parijs), of Opmerkingen over de Parijsche zeden en gebruiken, in het begin der negentiende eeuw. Vertaald uit het Frans. Dordrecht, A. Blussé en Zoon, 1814.

De zestigste en laatste aflevering van dit tweede deel, getiteld ‘Alix en Bérenger’, is geen vertoog, maar een middeleeuwse liefdesgeschiedenis, door Jouy zelf naar zijn zeggen met veel moeite vertaald uit het oud-Frans. Hij zou het 14de-eeuwse handschrift bij toeval hebben ontdekt, een vooral tijdens de Romantiek regelmatig toegepaste kunstgreep. De plaat tegenover de titelpagina verbeeldt de “Fontein der Liefde” die in de geschiedenis van Alix en Bérenger een belangrijke rol speelt. Het grootste deel van het tweede deel is net als het eerste gewijd aan het Parijs van die tijd.