Liedjes. Vertaald uit het Duits door H. Tollens. Leeuwarden, Gerard Tjaard Nicolaas Suringar, 1832.

De eenvoudige, gevoelige poëzie van Matthias Claudius (1740-1815) was in de eerste helft van de negentiende eeuw bijzonder geliefd in Nederland. Tollens voelde zich sterk verwant met de Duitse schrijver-dichter en vertaalde af en toe een van de dichtstukjes die tussen het proza van de ‘Wandsbecker Bode’ verspreid liggen. “Langzamerhand en ongezocht is alzoo deze verzameling aangegroeid en tot een boekdeeltje uitgedijgd”, zo schrijft hij in het voorwoord. De ontwerper van de door Bendorp gegraveerde vignetten, door de Nederlandse dichter in het voorwoord aangeduid als “een mijner kunstlievende stadgenooten”, was de kunstenaar Charles Rochussen. Tollens verbood uitgever Suringar intekenlijsten voor het bundeltje te laten rondgaan: “De boekverkoopers zullen de straten en grachten laten plat loopen om inteekenaren op te zamelen, en ik zal bij mijne buren ter linker en ter regter zijde de rondlopers zien aanschellen, met de lijsten in de hand. Gij kunt U niet verbeelden, hoe mijn gevoel daartegen op komt.”