Historische brieven […] over den zich noemenden Frederik Gerard Meijer, geëxecuteerden binnen die stad den 26sten mey 1796. Behelzende deszelfs character, zeldzaame leevens-geschiedenis, gesprekken, brieven, gevoelens en dood. Doormengd met veele weetenswaardigheden betreffende de godgeleerdheid, rechtsgeleerdheid en wijsbegeerte. 2e druk. Rotterdam, Johannes Hofhout en Zoon, 1797.

In vijf uitvoerige brieven beschrijft dominee Scharp de gebeurtenissen rond de 27-jarige Frederik von Rantzau, geboren uit een oud Deens adellijk geslacht, die hier in Nederland als Frederik Gerard Meijer wegens diefstallen en inbraken was veroordeeld tot de strop en zich juist voor zijn terechtstelling de keel had doorgesneden. Daarna, schrijft Scharp, “bragt [men] het nog lillend en trekkend lichaam op het schavot, hees het met touwen onder de armen op, hing het aan den hals, waar door de toegebragte wonde weder gaapte, en het bloed op nieuw vloeide bij het andere, waar mede hij geheel bedekt was”. Buijnsters noemde het ophangen van de stervende jonge edelman “een kras staaltje van omgekeerde klassejustitie”. _x000B_Van half april tot half mei 1796 had Scharp met de veroordeelde in zijn Rotterdamse gevangenis lange gesprekken gevoerd over geloof, wijsbegeerte en zedenleer, over de denkbeelden van de Franse en Engelse deïsten en atheïsten, over Goethes Werther en de grote gevaren van het sentimentele. De neerslag daarvan is in de zeer uitvoerige vierde en vijfde brief terug te vinden. Voor het boek, dat in 1796 verscheen, bleek een enorme belangstelling te bestaan. Hoewel de uitgever de oplaag van de eerste druk verdubbeld had tot 2200 exemplaren, was het in enkele maanden uitverkocht. Ook met de tweede druk ging het snel, zodat nog in 1797 een derde druk nodig was. Er verscheen bovendien een Engelse vertaling.